We zijn zo gewend geraakt aan het denken, dat we zijn gaan geloven dat dat ons bewustzijn is. Maar het denken is slechts een laag. Een mechanisme. Iets dat herhaalt, vergelijkt, analyseert. Het is het domein van het brein, niet van jouw ware zelf. Echte aandacht komt ergens anders vandaan. Aandacht is niet iets wat je doet met je hoofd. Het is een levend bewustzijnsveld dat ontspringt aan je oorspronkelijke geest, en opent zodra je aanwezig bent in jezelf, met alles wat er is. Niet om te begrijpen, maar om te zijn.
Hoeveel pure aandacht geef jij jezelf, niet vanuit je hoofd of brein, maar vanuit je oorspronkelijke geest, jouw ware zelf! Deze blog is een uitnodiging om dat verschil te voelen en te kiezen voor de weg terug, naar het bewustzijn dat je nooit kwijt bent geweest, maar soms even vergeten was.
Ik bedoel niet het piekeren, analyseren, plannen of gedachteloos ronddwalen. Dat zijn de veelal onbewuste automatische patronen van het brein, oppervlakkig en versplinterd. Ze horen bij het systeem dat draait zonder jouw bewuste aanwezigheid. Ik bedoel de heldere, zachte maar krachtige aandacht die van binnenuit straalt, een vorm van gewaarzijn die je terugbrengt naar de oorsprong, naar jeZelf.
Toch voelen veel mensen zich als gast in hun eigen lichaam. Alsof ze in een systeem leven dat draait zonder dat zij echt aan het roer staan. En dat is vaak ook zo. Veel van wat we denken, voelen en verlangen komt niet voort uit wie we werkelijk zijn, maar uit herhaalde patronen in het brein. Conditioneringen, neurologische reacties, oude sporen.
Neem het voorbeeld van iemand die een zak patat ziet en zegt: “Ik heb daar zo'n zin in.” Maar wie spreekt daar? Jij? Of is het je brein dat een bekende prikkel herkent en op automatische piloot reageert? Het lijkt misschien alsof jij dat bent, maar vaak is het slechts een echo van herhaling.
Verslavingen/gewoonten
Verslavingen zijn daar een duidelijk voorbeeld van. Ze ontstaan wanneer de innerlijke stroom van je ware zelf, die natuurlijke kracht van helderheid, vrijheid en balans, wordt onderdrukt. Op dat moment neemt het denken het over. Je blijft cirkels draaien: dezelfde gevoelens, dezelfde gedachten, dezelfde handelingen. Niet omdat jij dat zo kiest, maar omdat het systeem draait terwijl jij afwezig bent.
En verslaving is breder dan we vaak denken. Het is niet alleen roken, drinken of scrollen. Ook piekeren, zorgen maken, pleasen, jezelf verliezen in spirituele concepten of voortdurend hetzelfde verhaal over jezelf vertellen, het zijn allemaal manieren om weg te blijven bij de leegte die voelbaar wordt als je niet verbonden bent met je ware kern. Ze bieden tijdelijk houvast, maar trekken je weg van je oorsprong.
Denk aan hoe we opgroeien. Op school leer je al vroeg om je te richten op denken, presteren en voldoen aan externe verwachtingen. Je wordt gevormd tot een functie in plaats van gevoed als mens. Het haalt je weg van jezelf, van je ware zelf. In het dagelijks leven gebeurt dat net zo. Terwijl het leven juist vraagt om aanwezigheid, om vertraging, om echt contact, met jezelf. Zonder gevangen te zitten in het denken.
Als je de verbinding met je ware zelf verliest, ontstaat er spanning. Dan zoekt het systeem naar uitwegen, naar vervangingen, naar patronen die iets van rust lijken te geven. Maar die rust is oppervlakkig. Wat je werkelijk nodig hebt is terugkeren naar de oorspronkelijke geest. Eerlijk kijken: waar zit ik vast? Wat probeer ik steeds te vullen? Wat heb ik diep vanbinnen echt nodig?
Pas wanneer je je hiervan bewust wordt, ontstaat er ruimte om iets anders te kiezen. Je hoeft dan niet langer automatisch te reageren op oude patronen. Er komt vrijheid, helderheid, zelfbeschikking. Je wordt weer beschikbaar voor je (ware)zelf.
Dat begint bij bewustzijn. Niet oordelend, niet haastig, maar open en waarachtig. Zien wat er echt in je leeft. Voelen waar het stroomt en waar het blokkeert. En dan, steeds opnieuw, terugkeren naar je ware zelf, naar je aanwezigheid, naar die stille plek van rust in jezelf.
Want daar ligt de sleutel. In het herstellen van die verbinding met je ware zelf. Niet je persoonlijkheid dat gevormd is door verleden en verwachtingen, maar dat diepere veld in jou dat vrij is, puur, ongeschonden. Wanneer je daar weer mee in contact komt, hoef je niet meer te overleven op mentale gewoontes. Dan weet je van binnenuit wat jou werkelijk voedt en wie jij werkelijk bent.
Het is geen snelle truc. Geen methode. Het is een terugkeer, een ontdekkingsreis naar het levende bewustzijn in jou. Naar die plek waar jij nog heel bent. Heel voor alle verhalen, identificaties met rollen enzovoort. En juist daar, in die innerlijke helderheid, ontstaat de mogelijkheid om oude patronen los te laten en jezelf opnieuw te ontmoeten.
Veel mensen hebben nooit echt gevoeld hoe het is om werkelijk gezien te worden. Niet als rol, niet als lichaam, maar als bewust wezen. Wanneer zo’n ontmoeting plaatsvindt, niet via woorden maar in het veld, dat moment van diepe erkenning, van echte aandacht, kan dat iets in je openen dat je hele systeem herinnert wie je bent. Het is voelbaar tot in je cellen. Aandacht is een krachtveld.
Maar waarom geven we onszelf dan zo weinig van die aandacht?
De waarheid is vaak pijnlijk. Als jij als kind nooit echt gezien bent, heb je de brandstof die je nodig had om in kracht te staan, nooit ontvangen. En toch verwachten we van onszelf dat we aanwezig kunnen zijn, voor onszelf en voor een ander. Maar je kunt niet geven wat je zelf nooit geleerd hebt te ontvangen.
Het goede nieuws: deze kracht van aandacht leeft ook in jou. Je kunt jezelf voeden. Je kunt leren om die aandacht niet buiten te zoeken, maar naar binnen te richten. Dat is niet egoïstisch.
Echte aandacht is iets anders dan denken
Het denken is een mechanisme van het brein: het vergelijkt, bedenkt, analyseert en construeert illusies van scheiding. Het dient het overlevingssysteem, maar niet jouw waarheid. Echte aandacht daarentegen ontspringt aan de wakkere geest. Het is geen activiteit van het lichaam of de persoonlijkheid, maar een helder, wakker bewustzijn. Het is niet passief ontspannen, noch vluchtig in het mentale gekwetter, maar een diepe, scherpe aanwezigheid die het ware Zelf aanraakt, de onveranderlijke bron achter de illusie.
Veel mensen gebruiken meditatie om uit het denken te ontsnappen, maar raken soms juist daarin hun ware aandacht kwijt. Ze belanden in een schijnbare ontspanning waarin het diepe bewustzijn tijdelijk verdwijnt. Die vermoeidheid die dan kan ontstaan, is niet zomaar van jou alleen, het is het resultaat van een intern conflict, een spanningsveld tussen jouw ontwakende bewustzijn en de automatische patronen van het brein die je klein en passief willen houden. Het is het teken van een innerlijk ontwaken in een wereld die liever ziet dat je slaapt.
Waarom?
Omdat je hier bent om die vergeten herinnering aan jezelf te herwinnen: dat je niet het gevangen bewustzijn van het brein bent, maar de vrije, scheppende geest die de ware werkelijkheid omvat. Je bent hier niet voor nog een leerstelling of concept, maar om terug te keren naar die bron die altijd aanwezig was, slechts overschaduwd.
Geef jezelf die aandacht, niet als plicht, maar als een heilig gebaar van bevrijding en thuiskomen. Maak die lus van bewuste aanwezigheid in jezelf. Voel hoe het leven opnieuw stroomt, voorbij het matrix-systeem, voorbij de illusies van leegte en vermoeidheid.
Want daar begint het echte ontwaken. Bij jou.
